به گزارش مشرق، از آن زمان تاکنون همراه با گسترش فناوری‌های تولید از یک طرف و عطش مصرف‌گرایی بین مردم، شاهد احداث کارخانجات مختلفی هستیم که با به‌کارگیری انواع روش‌های جذب مشتری برای افزایش میزان فروش خود تلاش می‌کنند.
صنعت تولید ظروف نچسب به
دلیل راحت‌کردن بیش از پیش امور آشپزی جایگاه ویژه‌ای بین مصرف‌کنندگان
پیدا کرده است و تولیدکنندگان مختلف با برندهای متفاوت از هر سوی جهان پا
به عرصه وجود گذاشته‌اند. این صنعت موفق در عرصه تولید که به گواه آمار
گردش مالی سالانه‌اش بالغ بر 75میلیارد دلار می‌شود توانسته است به تنهایی
برای حدود 24میلیون نفر در سرتاسر جهان اشتغال ایجاد کند. تفال، دسینی،
آرکوپال، لومینارک، برمیولی، اوپال ویترای و اوپال لاروس از جمله برندهای
موفق جهان در زمینه تولید اینگونه ظروف به شمار می‌روند که توانسته‌اند
بیشتر از دیگران در بازار رقابت یکه‌تازی کنند.
در این میان اگرچه در چند سال اخیر خبرهایی مبنی بر مضر بودن این محصول
برای سلامتی انسان به دلیل استفاده از فلز کادمیوم به گوش می‌رسد اما
همچنان به دلیل تقاضای بیش از حد و عدم توانایی شرکت‌های معتبر در نظارت بر
تمام گستره بازار فروش، افراد سودجو با استفاده از نام و عنوان شرکت‌های
اصلی اقدام به تولید و پخش محصولات می‌کنند.
یکی از کاربردی‌ترین لوازم مورد نیاز در خانه و آشپزخانه، لوازمی است که
برای پخت و پز مورد استفاده قرار می‌گیرد. برخلاف سال‌های دور که غذاها را
با ظروف معمول مسی، سنگی و روحی و لعابی می‌‌پختند؛ امروزه اوپال، پیرکس،
بلور، استیل، تفلون، چدن، سرامیک و لعاب با مارک‌های مختلف ایرانی و خارجی،
سرتاسر بازار مصرف لوازم خانگی را به تصاحب خود درآورده‌اند و در میان همه
این ظروف تفلون از اقبال بیشتری در بین مصرف‌کنندگان برخوردار است. در
همین زمینه با فریدون نصیری، رئیس اتحادیه تولیدکنندگان لوازم فلزی و ظروف
آشپزخانه تهران پیرامون وضعیت بازار این لوازم به گفت‌وگو نشستیم که در
ادامه می‌خوانیم.
تولید داخل بیشتر از تقاضا
رئیس اتحادیه لوازم فلزی و ظروف آشپزخانه تهران درباره وضعیت فعلی تولید
می‌گوید: در حال حاضر 200واحد تولیدی در زمینه تولید محصولات آشپزخانه‌ای
تفلون در سطح کشور فعالیت می‌کنند و به‌طور متوسط زمینه‌های اشتغال 10هزار
نفر را فراهم کرده‌اند که در حال حاضر تولیدات آنها پاسخگوی نیاز بازار است
اما برندهای خارجی وارداتی گوی سبقت را در زمینه فروش و تصاحب بازار
ربوده‌اند.
وی با اشاره به این نکته که تولیدات داخلی پاسخگوی نیاز بازار است و کیفیت
این محصولات نیز با کالاهای خارجی همسان و در بسیاری موارد بالاتر از آنها
نیز است، خاطرنشان می‌کند: به‌دلیل سیل گسترده محصولات وارداتی و تبلیغات
موثر آنها مردم به سمت استفاده از این کالاها تمایل بیشتری دارند. نصیری در
ادامه به کشورهای چین، کره، تایوان و هند به‌عنوان بزرگ‌ترین صادرکنندگان
این کالاها به ایران اشاره می‌کند و از مسئولان می‌خواهد با راهکارهای
مناسب جلوی واردات بیش از نیاز را بگیرند و با ایجاد فضای صادرات به
رقابتی‌تر شدن عرصه تولید در بین تولیدکنندگان اقدام کنند.
تخصصی شدن تولید
وی ادامه می‌دهد: دانش روز در تولید اینگونه ظروف حرف اول را می‌زند اما
متاسفانه در کشور ما میان دانشگاه و چرخه تولید فاصله بسیار زیادی وجود
دارد و اکثر تولیدکنندگان از تخصص کافی جهت بهینه‌کردن تولیدات خود و
استفاده بهتر از ظرفیت‌های موجود بهره‌مند نیستند که این امر باعث کندشدن
فرآیند ارتقای سطح کیفیت محصولات تولیدی شده است.
نصیری در بخش دیگری از صحبت‌های خود به برگزاری نمایشگاه‌های خارجی و
نقش‌شان در معرفی و عرضه محصولات اشاره و اضافه می‌کند: یکی دیگر از
اقداماتی که به ارتقای سطح کیفی و بالارفتن رقابت بین تولیدکنندگان داخلی و
خارجی کمک بسیار زیادی می‌کند، فراهم آوردن امکاناتی است که تولیدکنندگان
با استفاده از آنها بتوانند در عرصه بین‌المللی حضور پیدا کرده و از نزدیک
با سایر تولیدکنندگان، شرایط کار و سلیقه‌های مصرف‌کنندگان آشنا شوند و
علاوه بر این بتوانند بازارهای هدف خود را بهتر شناسایی و تولیدات خود را
منطبق با ذائقه و نیاز آنها تولید کنند.
وی یکی از موانع جدی بر سر راه تحقق این هدف را دیدگاه نادرستی دانست که در
بین سازمان‌ها و موسسات دولتی ذی‌ربط وجود دارد و مانع از شرکت حداکثری
تولیدکنندگان در چنین برنامه‌های موثری می‌شود و آن نگاه درآمدزایی از طریق
برگزاری نمایشگاه‌هاست.
نصیری در توضیح صحبت‌های خود چنین توضیح می‌دهد: به‌عنوان مثال امکان دارد
از تولیدکنندگان برای شرکت در نمایشگاه منطقه‌ای دعوت به عمل آید اما برای
اجاره غرفه مبلغی در نظر گرفته می‌شود که واقعی نیست، زیرا قیمت خرید محلی
برای برپایی نمایشگاه و فروشگاه دائمی در آن کشور به مراتب کمتر است. نصیری
راه برون‌رفت از این مشکل را واگذاری اینگونه فعالیت‌ها به بخش خصوصی
می‌داند و معتقد است بخش خصوصی با دانش و تخصصی که در زمینه‌های مرتبط
دارد، بهتر و موثرتر می‌تواند فرآیند بازاریابی را هدایت کند.
بازار هدف
رئیس اتحادیه لوازم فلزی و ظروف آشپزخانه تهران در مورد صادرات ظروف تفلون
تولیدی ایران نیز می‌گوید: در حال حاضر بزرگ‌ترین واردکننده ظروف تفلون
ایران، عراق است که در این زمینه اقدامات خوبی نیز انجام شده به‌طوری که
نسبت به گذشته 70 تا 80درصد توسعه صادراتی داشته‌ایم.
نصیری درباره صادرات به عراق و درخواست‌هایی که طرف‌های عراقی دارند
می‌گوید: در بیشتر دیدارهایی که با خریداران عراقی داریم آنها از ما
می‌خواهند که به واسطه کم‌کردن کیفیت محصولات، قیمت را پایین‌تر بیاوریم
ولی به‌دلیل اینکه ما به صادرات محصولات‌مان به‌عنوان افتخاری ملی نگاه
می‌کنیم و بی‌کیفیتی تولیدات‌مان را سرمنشاء از دست دادن بیش از پیش
بازارهای آینده می‌دانیم، از پذیرش آن خودداری می‌کنیم ولی تا جایی که
برای‌مان مقدور باشد برای حفظ بازار موجود، قیمت‌های‌مان را تعدیل می‌کنیم.
تولید متناسب با سلیقه
نصیری در پایان درباره نوع و چگونگی انتخاب تولیدات خود و تهدیدات احتمالی
فروشگاه‌های مجازی و تبلیغات ماهواره‌ای که باعث عرضه تولیدات تقلبی و
بی‌کیفیت خواهد شد، اینگونه توضیح می‌دهد: به دلیل آنکه مصرف‌کنندگان سعی
می‌کنند اجناس و لوازم مورد نیاز خود را متناسب با نوع دکور و رنگ‌بندی‌های
محیط زندگی‌شان انتخاب کنند، بیشتر تمایل دارند از نزدیک نوع، جنس و کیفیت
کالای مورد نظر را مورد بررسی قرار دهند و بعد از تایید کالا و همچنین
اعتماد به تولیدکننده به انتخاب ظروف خود اقدام می‌کنند و معمولا اینگونه
فروشگاه‌ها و تبلیغات، تهدیدی برای تولیدکنندگان مجرب و محصولات‌شان
نیستند.
منبع: روزنامه فرصت امروز
